Rōmański kōnszt je to zorta kōnsztu, kerŏ porodziyła sie we Francyji we XI stoleciu a była we Ojropie do trzinŏstygo stoleciŏ. Głownymi a znōmymi postrzodkami rōmańskigo kōnsztu, ôkrōm Francyje, bōły tyż Italijŏ, Yngland a Szpanijŏ. Zaôbycz tworzyniy we rōmańskim duchu wypływało ze religije a wiōnzało sie ze bynydiktyńskimi a cysterskimi zakōnami. Wônczas bōły budowane geometryczne a sroge kościoły a klŏsztory. Ôkrōm tygo je dlŏ rōmańszczyzny charakterystyczne używaniy krziżowych a kolybkowych sklepōw, kulatych łukōw, rubych murōw a małych ôknōw. Stawiyniōm przidŏwano rzezane dekoracyje do zgody ze baukōnsztowymi formami. Słowo rōmański kōnszt niy ôznŏczŏ ale jyn baukōnsztu, nale tyż religijne malyrstwo na ścianach, miniaturowe a tabulowe malyrstwo, tkaniy, snycerstwo, rzezaniy we słōniowyj kości, ôdlywaniy we brōnzie a złotnictwo.

Rotōnda Świyntygo Mikołeja we Cieszynie

Znōme rōmańske werki edytuj

Zdrzōdła edytuj