Gebergsschläsch

Gebergsschläsch
Djalekt	środkowo mjymjecko
Godka	ślůnsko mjymjecko
Używano we:	Sudety
Charakterystyczne cechy:
Wjelość używoczůw:	ńyznůmo
Zdrzůdło pożyczkůw	ślůnski
Bajszpil użyćo gwary:

Gebergsschläsch ślůnskij mjymjeckij godki (mjym: Gebirgsschlesisch, śl-mjym.: Gebergsschläscher Dialekt) je używany we Sudetach (krům kłodzkigo krysu) a tyż we ynklawach půłnocnych Czech.

Gebergsschläsch doła kupa ausdrukůw a gramatycznych sztrukturůw do gůrnoślůnskij godki.

We rzeczowńikach a czasowńikach tygo djalektu sům przemjyńůne "en" na "a", lb: Kirschen - Kerscha, essen - assa, a sylaba zdrobńojůnco "lein" we reszće ślůnska "el" zmjyńo śe sam na "la", kej lb.: Bäumchen (Bäumlein) – Beemla, Töpfchen - Tippla

Autory kśůnżek we Gebergsschläsch edytuj

Engelbert Adam (1850–1919)
Gerhart Hauptmann (1862–1946)
Viktor Heeger (1858–1935)
Karl Klings (1867–1940)
Josef Lowag (1849–1911)
Ernst Schenke (1896–1982)
Daniel Stoppe (1697–1747)
Karl Heinrich Tschampel
Hermann Bauch (Sträselkucha/Streuselkuchen)

Badńij tyż edytuj

Ślůnsko godka

Necowe uodwołańa edytuj

Ślůnsko mjymjecko godka
	Gůrnoślůnski djalekt (Oberschläsch) \| Kłodzki djalekt (Gleetzisch) \| Mundart des Brieg-Grottkauer Landes \| Půłnocnomorawski djalekt (Nordböhmisch) \| Wrocławsko gwara (Breslauisch) \| Kräuter Mundart / Kräutermundart) \| Neiderländisch \| Gebergsschläsch \| Gůrnołużycki djalekt (Äberlausitzer Mundoart)