Wikipedyjo:Ślabikŏrzowy szrajbōnek: Porōwnanie wersyji

Usunięta treść Dodana treść
Wycůfańy wersyji 224548 naszkryflanej bez 83.28.174.4 (godka)
Linijŏ 80:
* zapis litery z na oznaczenie głoski [z], nawet gdy w źródłowym haśle niemieckim występuje litera s: szlagzana, z zachowaniem jednak zapisu aus- w funkcji prefiksoidu: ausdruk,
* zapis litery c na oznaczenie głoski [c], nawet gdy w źródłowym haśle niemieckim występuje litera z: cug, ancug
* zapis dwuznaku sz w miejscu źródłowego sch: szlagzana, szlauch. UWAGA: w nawiązaniu do tej zasady i do rozszerzania się wymowy sz przed społgłoskami także w wyrazach nieniemieckiego pochodzenia przyjmuje się możliwości zapisów ewariantywnych: normyza zastosować.równorzędne Przyjmujeuważa się wobecmożliwości tegozapisu następująces rozwiązaniai szczegółowesz zgodneprzed zspółgłoskami wymowąw germanizmach i w śląszczyźnieniektórych innych wyrazach, także we współczesnych zapożyczeniach: skarbnik / szkarbnik, snikers / sznikers, stympel / sztympel
* litera u w miejscu drugiego segmentu niemieckiego dyftongu, jako odpowiednik drugiego elementu niemieckiej grupy grafemów au: jak w polskich wyrazach obcego pochodzenia typu auto, Australia: ausdruk, ausgus, autobana
* brak w ortografii śląskiej niemego „h” przed spółgłoską wydłużającyczące pisowni germanizmów====
Germanizmy to niezbywalna część etnolektu górnośląskiego na każdym poziomie języka: fonetycznym, morfologicznym, składniowym, leksykalnym. Ze względu na ich pochodzenie, czasem uświadamiane przez mówiących, a czasem nie, należy ustalić jednolite sposoby zapisu. W związku z tym, że ogólnie przyjęto zasadę, by nie odstępować od ogólnopolskich reguł i przyzwyczajeń ortograficznych, stosowne byłoby i w tym przypadku te normy zastosować. Przyjmuje się wobec tego następujące rozwiązania szczegółowe zgodne z wymową w śląszczyźnie:
* litera u w miejscu drugiego segmentu niemieckiego dyftongu, jako odpowiednik drugiego elementu niemieckiej grupy grafemów au: jak w polskich wyrazach obcego pochodzenia typu auto, Australia: ausdruk, ausgus, autobana
* brak w ortografii śląskiej niemego „h” przed spółgłoską wydłużającego wymowę poprzedniej samogłoski: autobana, bana, banka, na banhofie
* zapis litery z na oznaczenie głoski [z], nawet gdy w źródłowym haśle niemieckim występuje litera s: szlagzana, z zachowaniem jednak zapisu aus- w funkcji prefiksoidu: ausdruk,
* zapis litery c na oznaczenie głoski [c], nawet gdy w źródłowym haśle niemieckim występuje litera z: cug, ancug
* zapis dwuznaku sz w miejscu źródłowego sch: szlagzana, szlauch. UWAGA: w nawiązaniu do tej zasady i do rozszerzania się wymowy sz przed społgłoskami także w wyrazach nieniemieckiego pochodzenia przyjmuje się możliwości zapisów e normy zastosować. Przyjmuje się wobec tego następujące rozwiązania szczegółowe zgodne z wymową w śląszczyźnie:
* litera u w miejscu drugiego segmentu niemieckiego dyftongu, jako odpowiednik drugiego elementu niemieckiej grupy grafemów au: jak w polskich wyrazach obcego pochodzenia typu auto, Australia: ausdruk, ausgus, autobana
* brak w ortografii śląskiej niemego „h” przed spółgłoską wydłużającego wymowę poprzedniej samogłoski: autobana, bana, banka, na banhofie
* zapis litery z na ozne normy zastosować. Przyjmuje się wobec tego następujące rozwiązania szczegółowe zgodne z wymową w śląszczyźnie:
* litera u w miejscu drugiego segmentu niemieckiego dyftongu, jako odpowiednik drugiego elementu niemieckiej grupy grafemów au: jak w polskich wyrazach obcego pochodzenia typu auto, Australia: ausdruk, ausgus, autobana
* brak w ortografii śląskiej niemego „h” przed spółgłoską wydłużającego wymowę poprzedniej samogłoski: autobana, bana, banka, na banhofie
* zapis litery z na oznaczenie głoski [z], nawet gdy we normy zastosować. Przyjmuje się wobec tego następujące rozwiązania szczegółowe zgodne z wymową w śląszczyźnie:
* litera u w miejscu drugiego segmentu niemieckiego dyftongu, jako odpowiednik drugiego elementu niemieckiej grupy grafemów au: jak w polskich wyrazach obcego pochodzenia typu auto, Australia: ausdruk, ausgus, autobana
* brak w ortografii śląskiej niemego „h” przed spółgłoską wydłużającego wymowę poprzedniej samogłoski: autobana, bana, banka, na banhofie
* zapis litery z na oznaczenie głoski [z], nawet gdy we normy zastosować. Przyjmuje się wobec tego następujące rozwiązania szczegółowe zgodne z wymową w śląszczyźnie:
* litera u w miejscu drugiego segmentu niemieckiego dyftongu, jako odpowiednik drugiego elementu niemieckiej grupy grafemów au: jak w polskich wyrazach obcego pochodzenia typu auto, Australia: ausdruk, ausgus, autobana
* brak w ortografii śląskiej niemego „h” przed spółgłoską wydłużającego wymowę poprzedniej samogłoski: autobana, bana, banka, na banhofie
* zapis litery z na oznaczenie głoski [z], nawet gdy waczenie głoski [z], nawet gdy wwariantywnych: za równorzędne uważa się możliwości zapisu s i sz przed spółgłoskami w germanizmach i w niektórych innych wyrazach, także we współczesnych zapożyczeniach: skarbnik / szkarbnik, snikers / sznikers, stympel / sztympel
* zapis połączenia literowego aj w miejscu źródłowego niemieckiego ei: ajerkuchy, ajerkoniak, majzel
* zapis oj w miejscu niemieckiego eu w wyrazach typu: OjgynhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhOjgyn