Ślōnscy gōrŏle – etnicznŏ podskupina Ślōnzŏkōw i Gōrŏlōw, miyszkajōncŏ na Gōrnym Ślōnsku, na Cieszyńskim Ślōnsku, na pograniczu Polski a Czech, przōdzij teryny Ślōnskigo Beskidu[1] i Ślōnsko-Morawskigo Beskidu[uwaga 1] we granicach dŏwnego cieszyńskigo ksiynstwa. Stworzili włŏsnõ regijōnalnõ idyntyfikacyjõ i niy majōm siã za Gōrnoślōnzŏkōw.

Ślōnscy gōrŏle

Tradycyjny gōrŏlski drzywnianny dōm (tm. drzewionka) kole Nŏwsia
Państwo  Polska
 Czesko Republika
Rejōn  Gōrny Ślōnsk (Cieszyński Ślōnsk)
Gŏdka ślōnskŏ (dialekt cieszyński i jabłōnkowski), laszkŏ gŏdka
Religijŏ zaôbycz katolicyzm, luteranizm
Skupina Ślōnzŏki, Gōrŏle
Karta

Ślōnscy gōrŏle na austryjŏckij karcie (1836–1852)

Lokalne skupiny

edytuj

Społeczność Ślōnskich gōrŏlōw skłŏdŏ sie z mocka lokalnych skupin. Ôbyjmujōm ône (podle Wincentego Pola[2]):

Zasiyng

edytuj

Ślōnscy gōrŏle miyszkajōm na tak zwanym Cieszyńskim Ślōnsku. Zgodnie z modernym terytorialnym tajlōngiem, regiōn tyn leży na terynie Polski (ślōnske wojywōdztwo) i Czech (morawsko-ślōnski krŏj).

  1. Do 1968 uwŏżanego za tajlã Ślōnskigo Beskidu.

Przipisy

  1. Jan Stanisław Bystroń: Ugrupowanie etniczne ludu polskiego. Kraków: Orbis, 1925, s. 11, seryjŏ: Krakowskie Odczyty Geograficzne.
  2. Wincenty Pol: Rzut oka na północne stoki Karpat. Kraków: Czcionkami drukarni Czasu, 1851, s. 120.