Mōngolski najŏzd na Ślōnsk
 |
Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim. |
Mōngolski najŏzd na Ślōnsk – atak Mōngołōw na Ślōnsk pod kōmyndōm Bajdara we 1241 roku[1].
| Mōngolski najŏzd na Ślōnsk | |
 Batalijŏ pod Legnicōm | |
 Ksiynstwo Ślōnska |
Mōngolske Impyrium |
| Czas | marzec – kwieciyń 1241 |
| Plac | Ślōnsk |
| Prziczyna | Piyrszy mōngolski najŏzd na Polskõ |
| Wynik | zwyciynstwo Mōngołōw |
Geneza edytuj
Mōngołowie pochodziyli ze postrzodkowyj Azyje, kaj we 1206 roku stworzili kōnfederacyjo plymiynno i ôd tego czasu wartko podbiyli ôgrōmne teryny ôd Pacyfiku na wschodzie, aż do wschodnij Ojropy na zachodzie.
Inwazyjo na Ślōnsk to była tajla dywersyje, żeby swiōnzać ojropejske siyły na czas, jak Tatarzi prōbowali podbić Madziary.
Ciōng edytuj
Pod kōniec marca 1241 roku po zniszczyniu połedniowyj Polski na Ślōnsk ze wschodu weszli Mōngołowie. 20 marca biyli sie pod Raciborzym ze wojskym ôd ôpolskigo princa Mieszka Rubego, a na poczōntku kwietnia pod Ôpolym ze wojokami ôd Władysława ôpolskigo.
W tym czasie ślōnski princ Hynryk Pobożny nakozoł zebrać sie wojskōm ze rozmajtych strōn kole Legnice. Mōngołowie nojprzōd chcieli weznōńć Wrocław, ale jak sie dowiedzieli, że w jejich strōna idzie armijo czesko, to postanowiyli wartko rozbić wojska ôd Hynryka[1].
Batalijŏ pod Legnicōm edytuj
Ślōnzocy i Mōngołowie sie trefiyli we Legnickim Polu 9 kwietnia. Srogość ôbōch armiji sie roztōmajcie rachuje, ale nojpewnij miały po kole 8000 wojokōw.
We ślōnskij armiji były ôddziały ze Dolnego i Gōrnego Ślōnska, Morawy, Wielkopolski. Byli tyż Bajerocy ze Złotoryje i trocha auslyndzkich nojymnikōw.
We bataliji Mōngołowie użyli dymnyj zasłōny, co dziynki nij zmylyły ojropejske wojsko. Jak tajla mōngolskigo wojska zaczła udować, że sie cofie, to rycerstwo poszło za nim i ôddzielyło sie ôd infanteryje. Tatarzi wtynczos weszli miyndzy ôbie tajle, i pokōnali ich jedna po drugij.
Princa Hynryka chyciyli Tatarzi, jak prōbowoł uciec ze trzyma rycerzami. Utli mu gowa i paradziyli z niōm na włōczni pod murami Legnice[1].
Przipisy
Bibliografijŏ edytuj
- Jasiński Tomasz, Przerwany Hejnał, Kraków 1988.
- Stanisław Szczur, Średniowiecze, Kraków 2007.
- Stefan Krakowski, Polska w walce z najazdami tatarskimi w XIII wieku, wyd. MON 1956, str. 119–170.