C

C c

Cc – trzećo buchsztaba łaćińskigo alfabetu a wjynkszośći alfabetůw stworzůnych na jego baźe. Mjyndzy inkszymi je trzećo we: Steuerowyj, Tadzikowym a «fůnetycznyj» uortografijach a sztworto we: Wjeczorkowyj a ślabikorzowyj. Uoznoczo uůna roztomajte dźwjynki: uod [ʦ] (ntp. we ślůnskij godce), bez [ʤ] (we tureckij), [ʕ] (we sůmalijskij), [ʧ] (we italskij), [ʃ] we godce Zhuang, po nawet [ǀ] (we godce xhosa). We wjynkszośći ślůnskich uortografijůw uoznoczo źwjynk [ʦ], nale we ńykerych forszlagach zopisu (ślabikorzowy, Wieczorkowy, Tadzikowy) przed literům <i> je zauobycz wymołwjano jak [tɕ].

Historyjo

Egipski	Fyńicki gimel	Grecko gamma	Etruske C	Starołaćińske C (G)	Łaćińske C

«C» pochodźi uod tyj samyj litery co «G». Symity mjanowali ja gimel. Znok můg być adaptowany ze egipskich hjeroglifůw.