Golŏki
 |
Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim. |
Golŏki (abo tyż Golŏcy) – etnicznŏ podskupina Ślōnzŏkōw, miyszkajōncŏ na Gōrnym Ślōnsku, za Ôdrōm, we tajli prudnickigo krysu[1], we ôkolicy Prudnika, na pograniczu Ôpolskigo Ślōnska a Czeskigo Ślōnska. Podskupina Ôpolanōw. Posugujōm sie prudnickim dialektym, kery cechuje brak mazurzynia, dyftōngizacyjŏ samogłosek, wymŏwianie ã we wszyjskich pozycyjach i pomiynszanie we fleksyje tymatōw twardych i miynkich, to znaczy tyż i po twardych jako kōńcōwka, bp.: stari „stary”, żywi „żywy”[2]. Miano „Golŏki” je ôd miana miasta Gogōwek[3].
| Golŏki | |
 Stōdoła we Rudziczce pod Prudnikym | |
| Państwo |  Polska Czesko Republika
|
| Rejōn |  Gōrny Ślōnsk (ôkolice Prudnika)
|
| Gŏdka | ślōnskŏ (prudnicki dialekt) |
| Religijŏ | zaôbycz katolicyzm |
| Skupina | Ślōnzŏki |
| Karta | |
 Prudnicki krys | |
Lokalne skupiny edytuj
Społeczność Golŏkōw skłŏdŏ sie z mocka lokalnych skupin. Ôbyjmujōm ône (podle Feliksa Pluty[4]):
- Cebulkorze
- Kamyniorze
- Karpaciorze
- Klocorze
- Hery
- Podlesiŏki (uznanŏ bez dialektologōw za inkszõ grupã[5])
Zasiyng edytuj
Golŏki miyszkajōm we ôkolicy Prudnika, Biołyj i Gogōwka, na tak zwanym Ôpolskim Ślōnsku. Zgodnie z modernym administracyjno-terytorialnym tajlōngiem Polski, regiōn tyn leży z wiynksza we ôpolskim wojywōdztwie, bez jego skrajnie pōłnocnych, skrajnie zachodnich i skrajnie połedniowych regiōnōw. Do drugij światowyj wojaczki we przeplocie z Golŏkami miyszkali zaôbycz ino Miymce. Po deportacyji Miymcōw z Gōrnego Ślōnska na jejich plac ôstali przeniesiyni Polŏki z inkszych regiōnōw Polski. Tedyć terŏźnie na Ôpolskim Ślōnsku reprezyntowanŏ je miynszanŏ populacyjŏ ślōnsko-polsko-miymieckŏ.
Przipisy
- ↑ Stanisław Bąk. Zróżnicowanie narzecza śląskiego. „Prace i Materiały Etnograficzne”. XXIII, s. 417–418, 1963. Polskie Towarzystwo Ludoznawcze.
- ↑ Górnośląska gwara i dialekty – Oberschlesische Dialekte und Mundarten – Seminaria Śląskie 2017-2019 – Schlesien Seminare 2017 – 2019 [dostymp 2021-03-14] (polski).
- ↑ DIALEKTOLOGIA POLSKA, www.dialektologia.uw.edu.pl [dostymp 2021-03-14].
- ↑ Feliks Pluta, Dialekt głogówecki: Fonetyka, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1963, s. 9–12.
- ↑ Zygmunt Kłodnicki: Grupy etnograficzne i etnonimiczne Śląska. W: Tożsamość etniczna i kulturowa Śląska w procesie przemian. Wrocław-Cieszyn: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 2009, s. 65. ISBN 978-83-87266-87-5. Za: Maria Bytnar-Suboczowa. Główne elementy kultury ludowej na Śląsku. „Prace i Materiały Etnograficzne”. XXIII, s. 9, 1963. Wrocław.